Projekt Manhatan

W ramach Projektu Manhattan przewidywano również budowę reaktorów z moderatorem w postaci ciężkiej wody, z którą eksperymentowano wówczas głównie w Wielkiej Brytanii oraz Kanadzie. W tym celu w styczniu 1944 r. uruchomiono zakład do produkcji ciężkiej wody w miejscowości Trail w Kanadzie (Kolumbia Brytyjska) oraz rozpoczęto budowę trzech zakładów w Stanach Zjednoczonych, w Morgantown (Zachodnia Wirginia), w Montgomery (Alabama) oraz w Dana (Indiana). Nie miały one jednak istotnego znaczenia dla realizacji pierwszej amerykańskiej bomby atomowej. Pierwszy zakład produkcji ciężkiej wody został uruchomiony w Stanach Zjednoczonych już po wojnie, w latach 1951-1952 w Dana (stan Indiana). W lutym 1943 r. w pobliżu miejscowości Clinton nad rzeką Clinch, 50 km od Knoxville (Tennessee) rozpoczęto budowę wielkich zakładów rozdzielania izotopów uranu, oznaczanych jako Site X (Clinton Engineer Works), obecnie Oak Ridge. Teren pod budowę zakładów (59 tyś. akrów, czyli 24 tyś. ha) Groves zakupił już w dwa dni po mianowaniu go na szefa Projektu Manhattan. Zakłady te wzniesiono w dolinach odległych od siebie o ok. 30 km, co zapewniało bezpieczeństwo na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń, np. eksplozji. Początkowo przewidywano zastosowanie dwóch różnych metod rozdzielania izotopów uranu -separacji elektromagnetycznej oraz dyfuzji gazowej. Rozpracowywana wcześniej metoda ultrawirówki została w październiku 1942 r. zarzucona ze względu na poważne trudności techniczne.